Joop Braakhekke weet Dikker & Thijs ook aan het Holland Festival te knopen met een Hollands souper-menu waar het danspaar Radius en Ebbelaar aanzit.

De zwaar verzilverde presse de canard of eendenpers behoort tot het gereedschap van de bediening. In de klassieke Franse restaurants is de maître canardier degene die de tafelbereidingen van eend voor zijn rekening neemt. De eend wordt aan tafel getrancheerd, de rauwe filets worden op een tafelkomfoor gebakken in ingekookte rode wijn, de rest van de eend gaat ter verdere garing terug naar de keuken. Het overblijvende karkas gaat de eendenpers in, en de pers wordt aangedraaid. Het uitlopende vocht wordt met cognac vermengd en met boter tot een saus bij de eend gemaakt.
De eendenpers van Dikker & Thijs is nog altijd operationeel en staat nu in restaurant Le Garage van Joop Braakhekke.

Wie in 2015 de hoek van de Leidsestraat en de Prinsengracht passeert, ziet nog altijd de naam in neon prijken op de gevel van het gebouw dat nu het Dikker & Thijs Fenice Hotel herbergt.

De directie is in 1987 vastbesloten om samen met het echtpaar Bakx de winkel en het restaurant nieuw leven in te blazen. Op het nieuwe zalmkleurige tapijt in de eetzaal wordt maître Giulio Canu de baas. Hij brengt de door Jan Borst afgeschafte, maar door Hans Bakx weer ingevoerde tafelbereidingen terug; er wordt weer volop aan tafel vis gefileerd, eenden en patrijzen ontbeend. Bakx’ echtgenote Margriet wordt gastvrouw.

In 2011 staat Gert Jan Oosterbaan aan het fornuis van De Prinsenkelder, die inmiddels is omgedoopt tot Thijs. Johannes van Dam beoordeelt het adres voor de laatste keer, hij overlijdt in 2013.
Hij bezingt niet alleen de biologische kippenlevermousse, die hij minstens even lekker vindt als foie gras, maar ook de gebraiseerde kalfswang met krokante zwezerik, bloemkoolpuree en port jus en geeft een 8–.

‘Dikker & Thijs was een instituut.’ Het is een vaststelling die je
uit vele monden kunt optekenen. In dit geval zegt cuisinier John
Halvemaan het.

"Het is een document dat iedereen die iets wil begrijpen van de Nederlandse restaurantcultuur eigenlijk tot zich zou moeten nemen. [...] Het belang van Dikker & Thijs is voor de Amsterdamse gastronomie niet te onderschatten," Hiske Versprille, Het Parool

“Een mooie geschiedenis van een icoon en de start van een eetcultuur, die in iedere (culinaire) kast een plaatsje verdient.” Caroline Soesbergen, Hebban.nl

“Eind jaren vijftig beleeft Dikker & Thijs een hoogtepunt met het behalen van een ster in de eerste Nederlandse Michelingids van 1957. […] Het restaurant is een trefpunt voor bekende Amsterdammmers en de internationale beau monde.” Mac van Dinther, de Volkskrant

“Levendig portret van de restaurantcultuur in Nederland.” Elias van der Plicht, Trouw

Afgelopen zaterdag kwam een  groot publiek naar de kookworkshop van Sjef Schets. Schets, oud chefkok van Dikker & Thijs, liet zien hoe je flinterdunne plakjes zal moet snijden en hoe je een kreeft bereidt en verse mayonaise maakt.  Hij kreeg daarbij hulp van Martin van Oosten, de man die meer dan 15 jaar de delicatessenwinkel bestierde. Rob Blaauboer en Perry van Dijk, ook oudkoks van het restaurant, wisten boeiende verhalen te vertellen over  de spannedne tijd bij Dikker & Thijs.

"Mijn vader is M.D. Mansoor, roepnaam Dave, en staat als 3e van links op de foto. Hij heeft in de 60'er en 70'er jaren gewerkt bij Dikker & Thijs als oberkelner/maitre/chef de rang. Mijn vader vertelde altijd vol trots dat hij voor zo'n chique restaurant mocht werken. Hij leerde daar het vak en leerde culinair eten te waarderen. Vooral geflambeerde flensjes met sinaasappelsaus kregen wij menig keer als dessert te eten. Helaas is mijn vader drie weken geleden overleden in Indonesië Malang Java"

Edit Mansoor - 17 september 2015

Speciaal voor het 100-jarig bestaan van Dikker & Thijs is dit logo ontwikkeld.  Dankzij een bericht van mevrouw Niki Boos-Rammelt uit Hilversum weten we nu dat dit logo is getekend door haar vader Toon Rammelt.  Hij heeft in de jaren 30 heel veel getekend voor Dikker & Thijs, Hotel De L'Europe en andere restaurants in Amsterdam.

Ook dit prachtige boekje werd getekend door Toon Rammelt (1915-1995), een bekende illustrator die werkte voor de Katholieke Radiogids, een aantal boeken van W.G. Van der Hulst illustreerde, schrijver was van hoorspelen en en stripverhalen maakte, waaronder   `De Vliegvarobiel van Porfessor Knap´, ´Sikkie en dikkie en de reis naar Luilekkerland´.